Nevidljiva borba sa predrasudama
Srpske kraljice novog veka podsetnik su da žene, iako često bez formalne političke moći, mogu biti pravi lideri u oblikovanju budućnosti jednog naroda – unapredile su položaj žena u društvu i postavile temelje za njihovu dalju emancipaciju.
Natalija Obrenović (Firenca, Italija, 1859 – Pariz, Francuska, 1941)
Kraljica Natalija Obrenović odbacila je ulogu „tihe žene iza prestola“ i postala politička akterka, boreći se za ono što je smatrala ispravnim za Srbiju, bez obzira na društveni pritisak i predrasude.
Kao pokroviteljica Društva Crvenog krsta, Ženskog društva, Više ženske škole i drugih ustanova, Natalija je značajno uticala na emancipaciju žena u Srbiji, promovišući porodične vrednosti i uzdižući ulogu žene u društvu. Učestvovala je u pokretanju časopisa Domaćica (1879), gde je objavljivala aforizme i kratke priče. Tokom Prvog svetskog rata istakla se u humanitarnim akcijama za pomoć srpskom narodu. Osnovala je sirotište u Beogradu koje je bilo poznato po svojoj izuzetnoj brizi za decu iz siromašnih porodica. Poklonila je veliki deo svoje imovine Beogradu, a poslednje godine svog života provela je u Francuskoj.
Kraljica Natalija Obrenović ostala je upamćena kao snažna i odlučna žena, a njeno filantropsko i kulturno delovanje ostavilo je neizbrisiv trag.
Draga Obrenović (Gornji Milanovac, 1866 – Beograd, 1903)
Kraljica Draga Obrenović bila je „prva kraljica Srpkinja posle Kosova“.
Bavila se prevođenjem književnih dela i novinskih tekstova, a kao članica Beogradskog novinarskog udruženja, objavila je prvi prevod u časopisu Otadžbina 1883. godine. Prevode je potpisivala inicijalima D.S.M. (Draga Svetozara Mašina), autorske radove obično je objavljivala pod pseudonimom Rudničanka. Preuzela je pokroviteljstvo nad Ženskim društvom i Prvim beogradskim ženskim društvom za udomljavanje devojaka. Bila je članica Odbora za Domaćicu. U oktobru 1900. godine svečano je položen kamen temeljac za ginekološki paviljon Opšte državne bolnice kraljice Drage. Aktivno je podržavala umetnike, darivala je crkve i manastire Studenicu, Žiču, Vraćevšnicu i Vujan.
Medalja kraljice Drage bila je namenjena „zaslužnim ženskinjama, bez razlike u staležu, kao nagrada za zasluge prema kralju, kraljevskom domu ili državi“.
Marija Karađorđević (Gota, Nemačka, 1900 – London, Ujedinjeno Kraljevstvo, 1961)
Kraljica Marija Karađorđević bila je oličenje ideala žene koja koristi svoju moć i privilegije da unapredi društvo i poboljša položaj marginalizovanih, posebno žena i dece. Narod ju je voleo zbog njene humanosti, brižnog odnosa prema ljudima i zbog toga je nazvao Kraljica Majka.
Materijalno je pomagala izgradnju bolnica, prihvatilišta, škola, studentskih domova i domova za stare i nezbrinute. Bila je uključena u rad Jugoslovenske lige protiv tuberkuloze i Unije za zaštitu dece. Bila je pokroviteljica Jugoslovenskog veslačkog sporta, „velika zaštitnica“ Kola srpskih sestara, Beogradskog ženskog društva, Društva „Kneginja Ljubica“ i Društva „Karađorđe“, a sopstvenim sredstvima sagradila je dom za žensku omladinu u Aberdarevoj ulici. Sve dobrotvorne ustanove i društva imali su slobodu pristupa do kraljice i njenu pomoć.
Predsednik Francuske Šarl de Gol, kraljicu Mariju Karađorđević odlikovao je Legijom časti. Bila je pionirka na polju modernizacije, prva žena u Srbiji koja je vozila automobil. U slobodno vreme je slikala, a njena ljubav prema umetnosti ogledala se u podršci umetnicima i umetničkim institucijama.
Marija Karađorđević je volela jednostavan način života. Bila je posvećena porodici i vaspitanju dece.
i2 portal
